Door: Quirine Van Mourik
ROOSENDAAL - In deze aflevering van de nieuwe serie ‘de Groote
Roos’ ontvangt Roosendaler Aad Meijer de Groote Roos uit handen van
amateurhistoricus John Braat. Hij roemt Aad om wat hij allemaal doet voor
Roosendaal.
ROOSENDAAL - In deze aflevering van de nieuwe serie ‘de Groote
Roos’ ontvangt Roosendaler Aad Meijer de Groote Roos uit handen van
amateurhistoricus John Braat. Hij roemt Aad om wat hij allemaal doet voor
Roosendaal.
Aad Meijer is fotograaf, schrijver en cartoonist voor diverse bladen en
opdrachtgevers. Zijn cartoons genieten internationale bekendheid. Hij noemt
zichzelf een grafische duizendpoot, omdat hij ook zeefdrukken maakt en
schildert. “En dat gaat zeven dagen per week door. Op die manier ben ik altijd
op een aangename manier met werk bezig. Het is een manier van leven”, vertelt
Aad.
“Daarbij woon ik op de plek die mij het meest boeit, Roosendaal. Ik ben zelf geen ‘echte’ Roosendaler, maar ik zou hier nooit meer weg willen. De mensen hier zijn heel inspirerend. Oorspronkelijk kom ik uit Schiedam, maar kwam in de jaren ’80 in Roosendaal wonen. Met mijn vrouw kreeg ik een dochter. Het was een mooie tijd.”
Tot vier jaar geleden zijn vrouw stierf. “Op het moment dat mijn vrouw overleed kwam mijn leven ook ten einde. Ik gooide zelfs al mijn tekenspullen weg. Maar je moet door, je bent niet alleen.”
Aad krabbelde op en hield er een andere blik op de wereld aan over. “De vanzelfsprekendheid van dingen verdwijnt, je beseft ineens dat niet alles blijft.”
Dit thema zie je nu vaak terug in het werk van Aad. Als rode draad in het kinderboek dat hij momenteel schrijft en in zijn dagelijkse fotografie in Roosendaal. “Ik onderga het leven en leg dat vast. Wat vandaag normaal lijkt, kan er morgen niet meer zijn. Zo heeft fotograaf in ruste Ben Steffen, een schat aan Roosendaalse beelden achtergelaten. Dat deed toen niet ter zake, maar is nu geweldig!”
Aad vond opnieuw de liefde in een vrouw, die hem steunt in alles wat hij doet. Hij geniet weer van het leven. Zij heeft hem ook weer aan het tekenen gekregen.
Exposeren doet Aad eigenlijk vrij weinig. “Ik stel mezelf wel ieder jaar een fotografieopdracht waarmee ik het mezelf expres moeilijk maak, om daarmee te exposeren. Dit jaar kwamen de financiën helaas niet rond, maar ik heb wel het werk van dichteres Henriëtte Roland Holst in beeld gebracht. Een gedeelte van die serie is op primitieve wijze wel bij Kunsten Onder 1 Dak gepresenteerd. Helaas zijn er geen schrijfexposities, want in mijn ogen is schrijven ook beeldende kunst. Ook al kan niemand zien hoe dat beeld in andermans brein eruitziet. Een bijzondere visie, een bijzonder mens. deweekkrant
“Daarbij woon ik op de plek die mij het meest boeit, Roosendaal. Ik ben zelf geen ‘echte’ Roosendaler, maar ik zou hier nooit meer weg willen. De mensen hier zijn heel inspirerend. Oorspronkelijk kom ik uit Schiedam, maar kwam in de jaren ’80 in Roosendaal wonen. Met mijn vrouw kreeg ik een dochter. Het was een mooie tijd.”
Tot vier jaar geleden zijn vrouw stierf. “Op het moment dat mijn vrouw overleed kwam mijn leven ook ten einde. Ik gooide zelfs al mijn tekenspullen weg. Maar je moet door, je bent niet alleen.”
Aad krabbelde op en hield er een andere blik op de wereld aan over. “De vanzelfsprekendheid van dingen verdwijnt, je beseft ineens dat niet alles blijft.”
Dit thema zie je nu vaak terug in het werk van Aad. Als rode draad in het kinderboek dat hij momenteel schrijft en in zijn dagelijkse fotografie in Roosendaal. “Ik onderga het leven en leg dat vast. Wat vandaag normaal lijkt, kan er morgen niet meer zijn. Zo heeft fotograaf in ruste Ben Steffen, een schat aan Roosendaalse beelden achtergelaten. Dat deed toen niet ter zake, maar is nu geweldig!”
Aad vond opnieuw de liefde in een vrouw, die hem steunt in alles wat hij doet. Hij geniet weer van het leven. Zij heeft hem ook weer aan het tekenen gekregen.
Exposeren doet Aad eigenlijk vrij weinig. “Ik stel mezelf wel ieder jaar een fotografieopdracht waarmee ik het mezelf expres moeilijk maak, om daarmee te exposeren. Dit jaar kwamen de financiën helaas niet rond, maar ik heb wel het werk van dichteres Henriëtte Roland Holst in beeld gebracht. Een gedeelte van die serie is op primitieve wijze wel bij Kunsten Onder 1 Dak gepresenteerd. Helaas zijn er geen schrijfexposities, want in mijn ogen is schrijven ook beeldende kunst. Ook al kan niemand zien hoe dat beeld in andermans brein eruitziet. Een bijzondere visie, een bijzonder mens. deweekkrant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten